-
2.
jawna niesprawiedliwość lub czyn bezprawny -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- istny, jawny rozbój
-
[...] żeby taki sobie jakiś tam minister skarbu przecinał dochody ludzi, od lat nie zachwiane. Przecież tam wydrukowane jest na papierze: „ośmioprocentowy” czy też „siedmio i pół procentowy”, jakże można za to płacić trzy i cztery? Przecież to rozbój, rewolucja!
źródło: KWSJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962
Oglądał na targu małe choinki, ale były niewiele tańsze niż duże. Takie ceny to rozbój, usłyszał żywe słowa matki.
źródło: KWSJP: Krystyna Kofta: Wielką miłość tanio sprzedam, 2003
Z tych pierwszych lat pozostały Ewie trzy prawdy: po pierwsze, życie nie jest tak poważne, by je traktować serio, po drugie, miłość to rozbój, trzeba więc brać, co się chce, i nie oglądać na innych, po trzecie już i ostatnie, alkohol bywa ukojeniem [...].
źródło: KWSJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
To dwie kopiejki! A wy prawie rubla zabieracie! - Znów się szarpnęła i znów otłuszczone łapy Juriffa musiały docisnąć ją do zydla. - Jedna część od pięciu: tak się umawialiśmy! A wy co?! Sześćdziesiąt od dwóch?! To jawny rozbój!
źródło: KWSJP: Artur Zaniewicz: Smoczy pazur, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozbój
rozboje
D. rozboju
rozbojów
C. rozbojowi
rozbojom
B. rozbój
rozboje
N. rozbojem
rozbojami
Ms. rozboju
rozbojach
W. rozboju
rozboje
-
psł. *orzbojь 'rozbicie, zniszczenie, napaść zbrojna połączona z grabieżą; rabunek, mord rabunkowy'
Od: psł. orz-biti (zob. rozbić ). Por. bój