-
1.
osoba dokonująca napadu z użyciem przemocy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
- kwalifikowany, mianowany; świętokrzyski; bajkowy, legendarny, pewien zbój; morscy; wynajęci zbóje
- siedmiu, dziewięciu zbójów
- zbój Janosik, Madej
- banda, zgraja; egzekucja; godność; twarz zbója
- mianowanie, pasowanie na zbója
-
Niech szlag trafi taką sprawiedliwość! Syn był pewien, że do domu wpadł bandyta. Dlatego się bronił i przypadkowo wybił mu oko. A sąd potraktował go jak zbója!
źródło: KWSJP: Małgorzata Janczewska: Myślałem, że to bandyta, prasa, 2006
Józef G. szczegółowo opisał okoliczności zajścia. Nie chciał jednak, żeby za to karać napastnika. Prokuratorowi powiedział, że „zbójowi po chrześcijańsku wybacza”.
źródło: KWSJP: Olgierd Lubelski: Samo życie, prasa, 1999
Otwierała wtedy okno, zwłaszcza jak doktor się ukazał, i wymyślała mu od mordercy, zbója, bandyty, łotra itd., co zaczepiony przyjmował z szyderczą, stoicką obojętnością.
źródło: KWSJP: Maria Rostworowski: Portret za mgłą opowieść o Oldze Poznańskiej, 2003
Kandydaci na zbójników i ich pomocników zostali otoczeni przez zbójów i czarownice z Gór Świętokrzyskich i poddawani wymyślnym torturom.
źródło: KWSJP: Jolanta Flach: Sabałowa Noc - Minister zbójem, prasa, 1999
[...] do rozbudowy „Staszeczkówki” [...] użyto odnalezione skarby Jana Sabały. Był on w młodości, jak wiadomo kwalifikowanym zbójem, co to odbierał bogatym i nie dawał biednym.
źródło: KWSJP: Wasz Sybaryta: Klub srebrnego widelca, prasa, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zbój
zbóje
ndepr zbóje
depr D. zbója
zbójów
C. zbójowi
zbójom
B. zbója
zbójów
N. zbójem
zbójami
Ms. zbóju
zbójach
W. zbóju
zbóje
ndepr zbóje
depr -
Rzeczownik oznaczający wykonawcę czynności od przedrostkowego czasownika zbić; z archaiczną obocznością rdzennego *i : *oi̯ (jak *biti : *bojь).