współtowarzysz - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

książk. towarzysz - osoba, która jest obecna przy innej osobie w różnych sytuacjach

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

Relacje znaczeniowe

synonimy:

socjusz
towarzysz

Połączenia

dawny współtowarzysz
współtowarzysz podróży, niedoli, walki
koledzy i współtowarzysze
grupa współtowarzyszy

Cytaty

Tadek był literacką konstrukcją: żadne ze świadectw współtowarzyszy Borowskiego (który w chwili wyzwolenia obozu ważył zaledwie 35 kilogramów) nie mówi, że zachowywał się w obozie niegodnie.

źródło: NKJP: Marek Zaleski: Podróż do kresu, Polityka, 2009-02-07

Donoszę uprzejmie, że mój współtowarzysz w celi udaje zdrowego.

źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania i donosy 1980-1989, 1989

W wypowiedziach posłów - choć wypowiedzi nie było wiele - dominował pogląd, że dostępność alkoholu na dworcach może zakłócić bezpieczeństwo przejazdu, jak również komfort współtowarzyszy podróży, bo przecież w Polsce jest mało wagonów restauracyjnych, alkohol więc będzie prawdopodobnie spożywany w normalnych wagonach [...].

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 01.03.1995

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	współtowarzysz	współtowarzysze	ndepr
M.	współtowarzysz	współtowarzysze	depr
D.	współtowarzysza	współtowarzyszy
C.	współtowarzyszowi	współtowarzyszom
B.	współtowarzysza	współtowarzyszy
N.	współtowarzyszem	współtowarzyszami
Ms.	współtowarzyszu	współtowarzyszach
W.	współtowarzyszu	współtowarzysze	ndepr
W.	współtowarzyszu	współtowarzysze	depr

Składnia

	+	współtowarzysz	+	(KOGO)
	+	współtowarzysz	+	(CZYJ)

Pochodzenie

Złożenie: współ- 'wspólnie, razem' (od wyrażenia przyimkowego *vъz polъ 'z połową') + towarzysz (zob.)