-
2.
książk. towarzysz - coś, co jest nierozerwalnie związane z czymś innym -
ATEMATYCZNY
-
synonimy: towarzysz
-
Kroplówka stała się odtąd nieodłącznym współtowarzyszem mojej szpitalnej drogi.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Mojra, 1996
[...] pola i lasy są naturalnymi, zielonymi współtowarzyszami codzienności człowieka.
źródło: NKJP: Książki, Cosmopolitan, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. współtowarzysz
współtowarzysze
ndepr współtowarzysze
depr D. współtowarzysza
współtowarzyszy
C. współtowarzyszowi
współtowarzyszom
B. współtowarzysza
współtowarzyszy
N. współtowarzyszem
współtowarzyszami
Ms. współtowarzyszu
współtowarzyszach
W. współtowarzyszu
współtowarzysze
ndepr współtowarzysze
depr -
+ współtowarzysz + CZEGO -
Złożenie: współ- 'wspólnie, razem' (od wyrażenia przyimkowego *vъz polъ 'z połową') + towarzysz (zob.)