świętoszkowaty - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.a

pejorat. taki, który ma pewne cechy typowe dla świętoszka - osoby, która jest przesadnie skromna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Uwaga, wszyscy świętoszkowaci znajomi i nieznajomi: ja TO robiłam nie tylko „w wannie, na stole i w morzu” [...]. źródło: NKJP: Anna Bojarska: Siostry B., 1996
	A co robią ci świętoszkowaci rajcy? Niczym jacyś barbarzyńcy sprzedają bliźnich w jasyr. źródło: NKJP: Dulszczyzna w Wołkowicach, Dziennik Polski, 2008-07-11
	- Czy wie pan, co oznacza słowo hańba? - spytała. [...] - Uspokój się - powtórzył. - Nie dramatyzuj tak, jest wojna. Przestaniesz być taka świętoszkowata i dobrze ci to zrobi. źródło: NKJP: Mija Kabat: Kontrakt panny Brandt, 2009
	Nie jestem świętoszkowaty, uważam, że użycie mocnego słowa bywa uzasadnione, a nawet czasem konieczne. źródło: NKJP: Marek Szemiński: Droga Gazeto! Nie jestem ślepo w Tobie zakochany, są rzeczy, które mi się nie podobają..., Gazeta Wyborcza, 1996-06-21

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: świętoszek ; zob. święty