umęczyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. zmęczyć

  • 1.

    książk.  doprowadzić kogoś lub zwierzę do stanu wyczerpania, znużenia lub zmęczenia fizycznego lub psychicznego
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    sprawność i wydolność organizmu

  • synonimy:  zmęczyć
  • [...] oni, jak już raz takiego szarego obywatela na ofiarę sobie upatrzą, dobre mają rozpoznanie, że nie warto mało znaczącego pionka niszczyć z wielkim hałasem, starczy umęczyć małymi, ale bezustannymi szykanami, wszystkie przy tym pozory praworządności zachowując [...].

    źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Apelacja, 1968

    Stać po kolana w wodzie i przepychać powiązane belki albo ładować je drewnianymi żerdziami na sanie - to wszystko, czego od nich wymagano. Trzeba uciekać, póki starcza sił. Ta robota, tak wykonywana, umęczy człowieka po jednym dniu. Po kilku może go nawet uśmiercić.

    źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

    Tymczasem zamiast własnych nóg, wielu turystów wybiera przeładowaną bryczkę zaprzęgniętą w umęczone konie.

    źródło: Internet: superniusy.pl

    Na szczęście teraz Marysia już śpi w nocy, bo przez pierwsze pięć miesięcy była strasznie niedobra, najbardziej dokuczliwe i męczące były te nieprzespane noce. Ja nawet nie myślałem, że jeden mały człowieczek może tak umęczyć trzy dorosłe osoby, rodziców i babcię.

    źródło: NKJP: Agata Bochenek: Czekam na słowo „tata”, Wieści Podwarszawskie, 2006-05-14

    [...] zmęczywszy się, na chwilę przysiadałem lub klękałem i uczyłem się na pamięć zdania, które pan Mundek wykuć mi kazał na każdą okoliczność. - Kto nie z Mundkiem, tego stukniem. Powtarzałem to w różnych tonacjach, aż do całkowitego umęczenia ciała i duszy.

    źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo Jak zostać bogatym w biednym państwie, 2006

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. umęczę
    umęczymy
    2 os. umęczysz
    umęczycie
    3 os. umęczy
    umęczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. umęczyłem
    +(e)m umęczył
    umęczyłam
    +(e)m umęczyła
    umęczyłom
    +(e)m umęczyło
    umęczyliśmy
    +(e)śmy umęczyli
    umęczyłyśmy
    +(e)śmy umęczyły
    2 os. umęczyłeś
    +(e)ś umęczył
    umęczyłaś
    +(e)ś umęczyła
    umęczyłoś
    +(e)ś umęczyło
    umęczyliście
    +(e)ście umęczyli
    umęczyłyście
    +(e)ście umęczyły
    3 os. umęczył
    umęczyła
    umęczyło
    umęczyli
    umęczyły

    bezosobnik: umęczono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. umęczmy
    2 os. umęcz
    umęczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. umęczyłbym
    bym umęczył
    umęczyłabym
    bym umęczyła
    umęczyłobym
    bym umęczyło
    umęczylibyśmy
    byśmy umęczyli
    umęczyłybyśmy
    byśmy umęczyły
    2 os. umęczyłbyś
    byś umęczył
    umęczyłabyś
    byś umęczyła
    umęczyłobyś
    byś umęczyło
    umęczylibyście
    byście umęczyli
    umęczyłybyście
    byście umęczyły
    3 os. umęczyłby
    by umęczył
    umęczyłaby
    by umęczyła
    umęczyłoby
    by umęczyło
    umęczyliby
    by umęczyli
    umęczyłyby
    by umęczyły

    bezosobnik: umęczono by

    bezokolicznik: umęczyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: umęczywszy

    gerundium: umęczenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: umęczony

  • bez ograniczeń + umęczyć +
    KOGO/CO + (CZYM)
  • Zob.  męczyć