umęczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. torturując, pozbawić kogoś życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

	Ten [bowiem] pojmał podstępem ruskiego kniazia Wołodara, i umęczył go, i mienie jego zagarnął. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
	Któż by nie pokochał nade wszystko Tego, który wprzód ukochał nas miłością wieczną i z miłosiernej miłości dał się za nas ukrzyżować i umęczyć?! źródło: NKJP: Michał Sopoćko: Zaufałem Twojemu Miłosierdziu, 2008
	W monasterze sołowieckim bolszewicy umęczyli mnichów. Tysiące męczenników. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Namiętnik, 1998
	W Serbii, w obozie koncentracyjnym [...] zlikwidowano - a ściślej mówiąc - barbarzyńsko umęczono około MILIONA prawosławnych Serbów. źródło: NKJP: Tajemne siły nieprawości, Gazeta Wyborcza, 1993-03-27
	Zrazu odznaczał się ponoć pewnymi wybujałościami temperamentu, ale z czasem stał się uosobieniem cierpliwości, opanowania i wytrwałości. Najlepiej o tych cnotach zaświadczył, gdy [...] przychwyciła go czerń kozacka. Zawleczono go do miasteczka i umęczono okrutnie. Stało się to w roku 1657. Ciało złożono później w Pińsku, a w roku 1808 przeniesiono do Połocka. źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umęczyłem +(e)m umęczył	umęczyłam +(e)m umęczyła	umęczyłom +(e)m umęczyło	umęczyliśmy +(e)śmy umęczyli	umęczyłyśmy +(e)śmy umęczyły
2 os.	umęczyłeś +(e)ś umęczył	umęczyłaś +(e)ś umęczyła	umęczyłoś +(e)ś umęczyło	umęczyliście +(e)ście umęczyli	umęczyłyście +(e)ście umęczyły
3 os.	umęczył	umęczyła	umęczyło	umęczyli	umęczyły

bezosobnik: umęczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		umęczmy
2 os.	umęcz	umęczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umęczyłbym bym umęczył	umęczyłabym bym umęczyła	umęczyłobym bym umęczyło	umęczylibyśmy byśmy umęczyli	umęczyłybyśmy byśmy umęczyły
2 os.	umęczyłbyś byś umęczył	umęczyłabyś byś umęczyła	umęczyłobyś byś umęczyło	umęczylibyście byście umęczyli	umęczyłybyście byście umęczyły
3 os.	umęczyłby by umęczył	umęczyłaby by umęczyła	umęczyłoby by umęczyło	umęczyliby by umęczyli	umęczyłyby by umęczyły

bezosobnik: umęczono by

bezokolicznik: umęczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: umęczywszy

gerundium: umęczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: umęczony

+

umęczyć

+

KOGO

Zob. męczyć