-
2.
w dawnych czasach uzbrojona grupa ludzi przemieszczająca się po jakimś terenie i dokonująca napadów i rabunków -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
armia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- kozackie, zbrojne watahy
- wataha kozaków
- napadać watahami
-
Podczas misji do Chazarów orszak Cyryla napadła zbrojna wataha.
źródło: Internet: nasza-arka.pl
W 1655 r., gdy Polskę „zalali” Szwedzi, na jej wschodnich rubieżach grasowały watahy kozaków [...].
źródło: Internet: parafia.swrodzinabobrek.pl
Podczas rabacji galicyjskiej w 1846 roku zbrojna wataha chłopska ograbiła i zdewastowała posiadłość.
źródło: Internet: podkarpacie.media.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wataha
watahy
D. watahy
watah
C. watasze
wataże
watahom
B. watahę
watahy
N. watahą
watahami
Ms. watasze
wataże
watahach
W. wataho
watahy
-
+ wataha + (KOGO) -
ukr. vatáha 'banda, szajka, wataha; stado (np. wilków)'
Wyraz wschsł. prawdopodobnie jest starą pożyczką z języków tureckich, jako źródło przyjmuje się st.czuwaski *vâtay, st.turecki otay 'namiot; pokój; rodzina' (Bor.).