wyczulić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wpłynąć na kogoś tak, aby dostrzegał określone sprawy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Poradnictwo nauczyło ją psychologii stosowanej, praca w propagandzie zaznajomiła ją ze światem wysokogatunkowych intryg, a doświadczenie w reklamie wyczuliło na precyzję słowa. źródło: NKJP: Jerzy Jarniewicz: Syzyf, który się bawi, Gazeta Wyborcza, 1997-08-12
	Być może to, że w swoim życiu pracowałam w wielu miejscach, nie zawsze na stanowiskach czy w miejscach, o których się marzy – wzmocniło mnie, ale i wyczuliło na innych. źródło: Internet: laexpress.wordpress.com
	Zbliżają się święta wielkanocne. Czy w tym czasie musimy być bardziej wyczuleni na złodziejaszków, drobnych przestępców? źródło: NKJP: Beata Janczarska: Bezpieczne święta, Gazeta Miejska, nr 8 (51), 2000
	Namnożyło się tych agencji co niemiara. A może tak mi się tylko zdawało, bo sam w jednej z nich pracowałem? Pewnie byłem wyczulony na konkurencję. źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S.A., 1997
	Już jestem po spotkaniu z szefami szkół, które podlegają naszemu samorządowi, i wyczuliłem ich, by zwracali uwagę na tego typu przypadki i informowali urząd. źródło: NKJP: Ryszard Bińczak: Pośmiertny pobór, Gazeta Poznańska, 2005-10-29

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyczuliłem +(e)m wyczulił	wyczuliłam +(e)m wyczuliła	wyczuliłom +(e)m wyczuliło	wyczuliliśmy +(e)śmy wyczulili	wyczuliłyśmy +(e)śmy wyczuliły
2 os.	wyczuliłeś +(e)ś wyczulił	wyczuliłaś +(e)ś wyczuliła	wyczuliłoś +(e)ś wyczuliło	wyczuliliście +(e)ście wyczulili	wyczuliłyście +(e)ście wyczuliły
3 os.	wyczulił	wyczuliła	wyczuliło	wyczulili	wyczuliły

bezosobnik: wyczulono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyczulmy
2 os.	wyczul	wyczulcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyczuliłbym bym wyczulił	wyczuliłabym bym wyczuliła	wyczuliłobym bym wyczuliło	wyczulilibyśmy byśmy wyczulili	wyczuliłybyśmy byśmy wyczuliły
2 os.	wyczuliłbyś byś wyczulił	wyczuliłabyś byś wyczuliła	wyczuliłobyś byś wyczuliło	wyczulilibyście byście wyczulili	wyczuliłybyście byście wyczuliły
3 os.	wyczuliłby by wyczulił	wyczuliłaby by wyczuliła	wyczuliłoby by wyczuliło	wyczuliliby by wyczulili	wyczuliłyby by wyczuliły

bezosobnik: wyczulono by

bezokolicznik: wyczulić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyczuliwszy

gerundium: wyczulenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyczulony

odpowiednik aspektowy: wyczulać

Inne uwagi

Zwykle imb

	+	wyczulić	+	(KOGO) + na KOGO/CO
	+	wyczulić	+	KOGO + by ZDANIE

Zob. czuły