arywista

W oczach całego społeczeństwa dwór tworzył symboliczny obraz władcy, a w pewnym stopniu również państwa. Przeciwstawiając się wzmocnieniu pozycji króla, opozycjoniści mówili, że walczą z dworem. Jednocześnie arywiści starali się być dobrze widziani u dworu, gdyż pomagało to w zrobieniu kariery.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004

Seria filmów [...] przedstawia osobnika chytrego, chciwego, skąpego i bezwzględnego wobec słabszych od siebie; arywistę nie zdającego sobie sprawy z własnej śmieszności.

źródło: NKJP: Daniel Grinberg: Asymilacja Żydów, Midrasz nr 78

Partyjni arywiści, gdy tylko awansowali społecznie, obejmowali stanowiska i zyskiwali przywileje, starali się przyhamować spontaniczne donosicielstwo, organizując w zamian denuncjacje odgórne, polowania na zwolenników właśnie rozgromionej frakcji trockistowskiej czy titoistowskiej, nieprawomyślnych kosmopolitów, nacjonalistów, lewaków.

źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Prywatnie, służbowo, państwowo, Polityka, 2000-08-26