pożywny

Którejś nocy czytałem zapiski Nałkowskiej z 1953 roku. Nie jest to pożywna lektura, bo pani Zofia już niewiele przeżywała, niewiele przemyśliwała, a może i przeżywała i przemyśliwała, ale już nie ciągnęło jej, żeby zapisywać.

źródło: NKJP: Józef Hen: Dziennik na nowy wiek, 2009

[...] będziemy mieć dziś kursowe (syntetyzujące i przepisywane z podręcznika!) wykłady z historii nowożytnej Europy dla historyków [...]. A więc wykłady, na które nie zawędruje nikt spoza danej specjalności, bo nie znajdzie tam nic pożywnego dla siebie.

źródło: NKJP: Jan Prokop: Stalinowskie dziedzictwo uniwersyteckiej edukacji, Tygodnik Powszechny, 1988

Zapisane w listach ślady istotnych przeżyć czy przemyśleń są nikłe i właściwie mało pożywne dla kogoś, kto chciałby się czegoś głębszego dowiedzieć o tej dosyć w końcu niezwykłej epoce, która dla kultury była jednocześnie rajem i piekłem.

źródło: NKJP: Tadeusz Nyczek: Nieczytelne niedyskrecje, Polityka, 2001-07-07

[...] było to typowe pogranicze kultur, niezwykle pożywne dla wyobraźni.

źródło: NKJP: Mesjasz z Drohobycza, Dziennik Polski, 2002-04-20