-
1.
osoba posiadająca najniższy stopień naukowy nadawany dawniej (od XIII w.) na wszystkich uniwersytetach -
Współcześnie używane w krajach anglosaskich, np. Jak zostać południowoafrykańskim bakałarzem? Albo licencjatem z dyplomem francuskiej czy amerykańskiej uczelni i w ogóle nie wyjeżdżać ze swojego miasta? .
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
studia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Maciej z Pyzdr (z Pełczyna) [...] we wrześniu 1453 został bakałarzem sztuk wyzwolonych, a już 26 października tegoż roku wstąpił do benedyktynów na Łysej Górze, gdzie wkrótce złożył śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie.
źródło: NKJP: Roman Mazurkiewicz: Polskie średniowieczne pieśni maryjne. Studia filologiczne, 2002
Studiował raczej gruntownie, bo magistrem teologii został po czternastu latach (jej bakałarzem zaś po dziewięciu latach), dzięki czemu mógł rozpocząć w 1445 roku wykłady z tego zakresu.
źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2000
Bolonia. Potem Padwa. I Montpellier. W Pradze też bywałem... Znałem doktorów, mistrzów, bakałarzów ... Nie omieszkano mi tego przypomnieć. Przy aresztowaniu. A inkwizytor będzie chciał znać szczegóły...
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bakałarz
bakałarze
ndepr bakałarze
depr D. bakałarza
bakałarzów
bakałarzy
C. bakałarzowi
bakałarzom
B. bakałarza
bakałarzów
bakałarzy
N. bakałarzem
bakałarzami
Ms. bakałarzu
bakałarzach
W. bakałarzu
bakałarze
ndepr bakałarze
depr -
łac. śred. baccalarius 'młody kancelista albo kleryk; starszy student'