-
1.
osoba, która na zmianę przerzuca lub podbija jakiś przedmiot lub przedmioty rękami, nogami albo głową tak, aby nie spadły na ziemię -
[żoŋgler] lub [żongler]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka -
- żonglerzy ogniem
- żonglerzy i połykacze ognia
- zręczność żonglera; popisy żonglerów
-
Inteligentny, wygadany, błyskotliwy i odważny, radził sobie z władzą zręcznie i pewnie, jak wprawny żongler, który na cyrkowej arenie bezbłędnie panuje nad wirującymi w powietrzu maczugami.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
Dr Galimatias w swojej ekipie ma m.in. mistrza sztuczek karcianych, żonglera, a nawet czarodzieja, który potrafi wyciągnąć zza ucha cukierka.
źródło: NKJP: Daria Jankiewicz: Czerwony nos i ubaw po pachy, czyli spotkanie z Patchem Adamsem, Gazeta Pomorska, 2009-11-18
Do tej pory żonglerzy rzucali najwyżej jedenastoma piłeczkami. My jako pierwsi zaczęliśmy rzucać dwunastoma, a potem postanowiliśmy dostać się do księgi Guinnessa, żonglując trzynastoma.
źródło: NKJP: Magdalena Grochowalska: Kochamy nasze błaznowanie, Express Ilustrowany, 2003-08-16
Przy Floriańskiej 33-letni Andrzej Kukla, żongler piłkarski, rekordzista Guinnessa w podbijaniu piłki głową na siedząco, prezentując cyrkowo-sportowe sztuczki, zarabia na życie.
źródło: NKJP: Marzena Wołowska: Sezon polowań na turystę, Gazeta Krakowska, 2005-07-09
- Mając 16 lat, zobaczyłem w telewizji żonglerskie popisy Diego Maradony i stwierdziłem, że muszę zostać najlepszym żonglerem piłkarskim na świecie.
źródło: NKJP: Juliusz Podolski: Mistrz świata i jego piłki, Gazeta Poznańska, 2002-06-14
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. żongler
żonglerzy
ndepr żonglery
depr D. żonglera
żonglerów
C. żonglerowi
żonglerom
B. żonglera
żonglerów
N. żonglerem
żonglerami
Ms. żonglerze
żonglerach
W. żonglerze
żonglerzy
ndepr żonglery
depr -
fr. jongleur 'średniowieczny śpiewak wędrowny; żongler, akrobata, cyrkowiec, kuglarz'