zaburzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

przestać normalnie przebiegać lub funkcjonować

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

Bez ojca może zaburzyć się wzorzec męskiej roli, mogą być kłopoty przy wchodzeniu w świat społeczny, w relacjach z innymi dorosłymi.

źródło: NKJP: Maria Nowak: Tata pilnie potrzebny, Gazeta Poznańska, 2002-06-22

Ponieważ zabrakło dużych zielonych roślin, zaburzył się obieg wody w całym australijskim ekosystemie - zmniejszyło się parowanie, więc nie było deszczy.

źródło: NKJP: Małgorzata Minta: To nie meteoryt, Ozon nr 15, 2005

Rodzina to pewien system. Wraz z pojawieniem się nowej osoby mogą zaburzyć się dotychczasowe relacje.

źródło: NKJP: Małgorzata Himmel: Moja druga mama, Trybuna Śląska, 2003-05-26

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	zaburzę się	zaburzymy się
2 os.	zaburzysz się	zaburzycie się
3 os.	zaburzy się	zaburzą się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaburzyłem się +(e)m się zaburzył	zaburzyłam się +(e)m się zaburzyła	zaburzyłom się +(e)m się zaburzyło	zaburzyliśmy się +(e)śmy się zaburzyli	zaburzyłyśmy się +(e)śmy się zaburzyły
2 os.	zaburzyłeś się +(e)ś się zaburzył	zaburzyłaś się +(e)ś się zaburzyła	zaburzyłoś się +(e)ś się zaburzyło	zaburzyliście się +(e)ście się zaburzyli	zaburzyłyście się +(e)ście się zaburzyły
3 os.	zaburzył się	zaburzyła się	zaburzyło się	zaburzyli się	zaburzyły się

bezosobnik: zaburzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaburzmy się
2 os.	zaburz się	zaburzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaburzyłbym się bym się zaburzył	zaburzyłabym się bym się zaburzyła	zaburzyłobym się bym się zaburzyło	zaburzylibyśmy się byśmy się zaburzyli	zaburzyłybyśmy się byśmy się zaburzyły
2 os.	zaburzyłbyś się byś się zaburzył	zaburzyłabyś się byś się zaburzyła	zaburzyłobyś się byś się zaburzyło	zaburzylibyście się byście się zaburzyli	zaburzyłybyście się byście się zaburzyły
3 os.	zaburzyłby się by się zaburzył	zaburzyłaby się by się zaburzyła	zaburzyłoby się by się zaburzyło	zaburzyliby się by się zaburzyli	zaburzyłyby się by się zaburzyły

bezosobnik: zaburzono by się

bezokolicznik: zaburzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaburzywszy się

gerundium: zaburzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	zaburzenie się	zaburzenia się
D.	zaburzenia się	zaburzeń się
C.	zaburzeniu się	zaburzeniom się
B.	zaburzenie się	zaburzenia się
N.	zaburzeniem się	zaburzeniami się
Ms.	zaburzeniu się	zaburzeniach się
W.	zaburzenie się	zaburzenia się

odpowiednik aspektowy: zaburzać się