porozumienie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. wzajemne zrozumienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

porozumienie dusz

Poetyka Staffa, najogólniej i najprościej biorąc, była zwycięską w jego osobistym doświadczeniu próbą przezwyciężenia symbolizmu, nastroju i ciemnej tonacji lirycznej przez tonację optymistyczną, porozumienie proste z czytelnikiem i harmonię postawy wewnętrznej.

źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959

W tomie „Sklepy mięsne” Zagajewski nieustannie woła o porozumienie między poetą a czytelnikami poezji [...].

źródło: NKJP: Alina Brodzka, Lidia Burska (red.): Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej, 1998

To tak jakby za jednym zamachem los zwracał mi wszystko, czego mi do tej pory odmawiał: miłość, przyjaźń, porozumienie, współodczuwanie...

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	porozumienie	porozumienia
D.	porozumienia	porozumień
C.	porozumieniu	porozumieniom
B.	porozumienie	porozumienia
N.	porozumieniem	porozumieniami
Ms.	porozumieniu	porozumieniach
W.	porozumienie	porozumienia

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

	+	porozumienie	+	(KOGO/CZEGO) + (z KIM/CZYM)
	+	porozumienie	+	(między KIM/CZYM) + (a/i KIM/CZYM)

Pochodzenie

Zob. rozumieć