-
1.a
urządzenie o jednym lub dwóch kółkach umieszczonych z przodu, dwóch rączkach z tyłu, popychane przez człowieka siłą mięśni, wykorzystywane na budowie, w ogrodzie lub w innych miejscach do przewożenia rzeczy, których ze względu na ciężar lub rozmiar nie da się przenieść w rękach -
- rzadziej taczka
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
materiały i narzędzia pracy
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
materiały, narzędzia i maszyny budowlane -
- drewniane, metalowe; puste taczki; taczki pełne czegoś
- pchać; załadować taczki
- wozić na taczkach
-
Taczki szły ciężko, grzęzły. Obróciłem je [...] i ciągnąłem, zamiast pchać, kawałek uciągnąłem w ten sposób, zanim zapadły się po oś i nie dały się więcej ruszyć z miejsca.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1979
Jedna stara kobieta, patrzę, pcha na taczkach zupełnie sparaliżowanego starca.
źródło: NKJP: Miron Białoszewski: Donosy rzeczywistości, 1973
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p2, p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. taczki
D. taczek
C. taczkom
B. taczki
N. taczkami
Ms. taczkach
W. taczki
-
psł. *tačati 'przesuwać coś, nadając mu ruch obrotowy'
Słowiański wyraz tačka, pol. taczka to nazwa narzędzia z przyr. *-ьka od psł. czasownika wielokrotnego *tačati. W polszczyźnie zwykle w l. mn. (Bor.).