pańskie
-
daw. ziemia pana uprawiana przez chłopów lub najemników
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Już w parę dni po ogłoszeniu Manifestu połanieckiego Kościuszki wiedzieli o nim chłopi na Opolszczyźnie i przestali wychodzić na pańskie, domagając się zniesienia pańszczyzny.
źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008
Nie wolno im było ziemi porzucić, a nawet samodzielnie oddalić się ze wsi bez zgody pana. Praca była więc obowiązkiem chłopa. Chłopi wkładali dużo wysiłku w uprawę własnego pola, a prace na pańskim często lekceważyli, wykonując ją niechętnie i opieszale.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
Ledwo dziadek powiedział: - Dawniej... To ojciec od razu: - Co tam dawniej. Dawniejsze nieszczęścia a teraźniejsze to nie to samo. Robiliście na pańskim, to pańskie były nieszczęścia.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pańskie
pańskie
D. pańskiego
pańskich
C. pańskiemu
pańskim
B. pańskie
pańskie
N. pańskim
pańskimi
Ms. pańskim
pańskich
W. pańskie
pańskie
-
Zob. pan