powieść I - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.a

obszerny utwór literacki podejmujący wiele wątków, pisany prozą

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

hiperonimy:

książka
utwór

bestsellerowa, debiutancka, głośna, kolejna, najnowsza, nowa, ostatnia, pierwsza, słynna, znakomita; klasyczna; amerykańska, polska powieść; powieść autobiograficzna, detektywistyczna, epistolarna, fantastyczna, fantasy, historyczna, milicyjna, obyczajowa, przygodowa, psychologiczna, science fiction, sensacyjna, szpiegowska
powieść Hanemann, Komu bije dzwon, "Most na Drinie", Obcy, „Ziemia, planeta ludzi”...
powieść akcji, grozy; Ernesta Hemingwaya, Grażyny Plebanek, Juliusza Verne'a; Nabokova, Parnickiego, Sienkiewicza
powieść dla dorosłych, dla dzieci, dla kucharek, dla młodzieży
powieść w odcinkach
autor, autorka; adaptacja, ekranizacja; wydanie; akcja, bohater, bohaterka, fabuła, fragment, język, rozdział, tytuł; lektura powieści; na kartach; na motywach, na podstawie powieści; cykl powieści
praca nad powieścią
powieść rozgrywa się gdzieś
czytać, napisać, pisać powieść; wydanie powieści
debiutować, zadebiutować powieścią
pracować nad powieścią

	Warto odnotować, że powieść „Obcy” ukazała się po raz pierwszy w roku 1984, gdy mieszkańcy Stanów Zjednoczonych byli poważnie ogarnięci ksenofobią. źródło: NKJP: Książki nadesłane, Esensja, 2008-11
	W drugiej części swej powieści autor przenosi akcję do Rzymu lat 62-64 p.n.Ch. źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
	Debiutowała w 1964 roku powieścią „Klin” . źródło: NKJP: Agnieszka Dajbor: Dlaczego Joanna Chmielewska jest najpoczytniejszą polską pisarką?, Gazeta Wyborcza, 1995-10-18
	Jeszcze nigdy nie słyszałem, aby miłośnicy romansów, powieści dla dzieci, powieści historycznych czy kryminałów mieli formalne kluby, zwoływali po całym świecie konwenty i tysiącami zjeżdżali się na nie. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Historia i fantastyka, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

psł. *pověstь < *povědtь

Forma prasłowiańska od przedrostkowego czasownika *pověděti 'powiedzieć' czy *povědati 'powiadać, opowiadać'; zob. powiedzieć