szojchet

Pejsaci chasydzi toczą w jidisz swoje odwieczne spory z rabinami, ulice przenika woń smażonej cebuli z koszernych garkuchni, które przykrywa całun starotestamentowego fatalizmu i oczekiwania na cud. Do tego stopnia, że nawet kurczak, nim odda ducha pod nożem szojcheta, zapowiada tu płynnym aramejskim rychłe nadejście Mesjasza.

źródło: NKJP: Mariusz Grabowski: Starozakonny Marlowe rozpoczyna śledztwo, Polska The Times, 2009-05-21

Kiedy byłem mały, dziadek, idąc do synagogi, zabierał mnie na Kazimierz; pamiętam, jak kupował na rynku kury, a potem zanosił je na ulicę Miodową do szojcheta. [...] Brzmi to anachronicznie, dla niewtajemniczonych zagadkowo, bo kto jeszcze wie, kim był szojchet, rytualny rzezak, zabijający zwierzęta zgodnie z zasadami koszerności.

źródło: NKJP: Niezwykle ciężka profesja, Dziennik Polski, 2004-03-20

6 października 1939 r. niemiecki okupant oficjalnie zakazał żydowskiego uboju rytualnego. Początkowo zakaz odnosił się tylko do bydła, ale szojcheci (rzeźnicy) drobiu mieli poważne obawy przed kontynuowaniem swojej działalności.

źródło: David Berman: Religijność Żydów warszawskich po wybuchu wojny, Słowo Żydowskie, 2020-12-01 (1943.pl)