wymęczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. utrudzić kogoś uciążliwym zachowaniem lub jakimś działaniem przez dłuższy czas

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

	Jeśliby się nam nie udało wygrać tego spotkania, mieliśmy za zadanie jak najbardziej wymęczyć znacznie cięższe przeciwniczki. źródło: NKJP: (su): Szczęśliwy tie break, Dziennik Zachodni, 2002-02-25
	Wie swoje, że ma chorobę [...]. I tą chorobą męczy wszystkich dookoła, ludzie muszą się nią interesować. Jeden hipochondryk wymęczy człowieka więcej niż 10 zwykłych chorych. źródło: NKJP: Mirosław Łukaszuk: Marchewka lubi oliwę, Trybuna Śląska, 2003-04-04
	Trener mnie trochę wymęczył na zajęciach siłowych, ale na zawody w Słupsku zaoszczędziłem siły [...]. źródło: NKJP: Rafał Szymański: Lotem wyżej, Dziennik Bałtycki, 2005-02-12
	Ech, nie jestem filozofem, bardzo mnie pan wymęczył tymi pytaniami o naturę rzeczy! źródło: NKJP: Karol Jałochowski: Fizyk na tropie kota, Polityka, 2006-09-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wymęczyłem +(e)m wymęczył	wymęczyłam +(e)m wymęczyła	wymęczyłom +(e)m wymęczyło	wymęczyliśmy +(e)śmy wymęczyli	wymęczyłyśmy +(e)śmy wymęczyły
2 os.	wymęczyłeś +(e)ś wymęczył	wymęczyłaś +(e)ś wymęczyła	wymęczyłoś +(e)ś wymęczyło	wymęczyliście +(e)ście wymęczyli	wymęczyłyście +(e)ście wymęczyły
3 os.	wymęczył	wymęczyła	wymęczyło	wymęczyli	wymęczyły

bezosobnik: wymęczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wymęczmy
2 os.	wymęcz	wymęczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wymęczyłbym bym wymęczył	wymęczyłabym bym wymęczyła	wymęczyłobym bym wymęczyło	wymęczylibyśmy byśmy wymęczyli	wymęczyłybyśmy byśmy wymęczyły
2 os.	wymęczyłbyś byś wymęczył	wymęczyłabyś byś wymęczyła	wymęczyłobyś byś wymęczyło	wymęczylibyście byście wymęczyli	wymęczyłybyście byście wymęczyły
3 os.	wymęczyłby by wymęczył	wymęczyłaby by wymęczyła	wymęczyłoby by wymęczyło	wymęczyliby by wymęczyli	wymęczyłyby by wymęczyły

bezosobnik: wymęczono by

bezokolicznik: wymęczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wymęczywszy

gerundium: wymęczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wymęczony

odpowiednik aspektowy: wymęczać

+

wymęczyć

+

KOGO + (CZYM)