-
3.
książk. obszar objęty granicami państwa -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny -
- nasza; ojczysta; polska, niemiecka, włoska... kraina; kraina czeska; turystyczna; krainy słowiańskie; śródziemnomorskie
- stolica krainy
- przybysz z krainy
-
Opuściliśmy Tukuche — nieoficjalną stolicę krainy Thakalów [...].
źródło: KWSJP: Jerzy Samusik: Magarskie wesele, 1987
I pyta, jak był możliwy w kraju tak zacofanym, zniszczonym przez okupację japońską, a zaraz potem wojnę koreańską, która zabiła setki tysięcy i rozdzieliła miliony rodzin, w kraju od wieków dręczonym przez sąsiadów, jak nie przymierzając nasza kraina.
źródło: KWSJP: Piotr Pacewicz: Po kilkunastu godzinach lotu podróżnik udręczony widokiem śnieżnych bezludzi Syberii, dostrzega z pokładu samolotu tętniący ..., Dodatek do Gazety Wyborczej, 1987
Oczekuje jej z wielką tęsknotą, przygotowując się do podróży do odległej przeraźliwie chłodnej i mrocznej ojczystej krainy.
źródło: KWSJP: Józef Zon: Kosmici są wśród nas, 1997
Szkoda tylko, że dokładnie w tym samym czasie odbywała się w Warszawie prezentacja Austrii jako krainy turystycznej.
źródło: KWSJP: Mikuláš Argalács: Wieści ze Słowackich Tatr, 1999
To odradzanie militaryzmu niemieckiego stanowi groźbę rozpętania agresji, której jednym z celów jest odebranie nam Ziem Zachodnich, prastarej polskiej krainy, zagospodarowanej i dźwigniętej przez nas po zniszczeniu ostatniej wojny.
źródło: KWSJP: EVG = SS EUROPA, Po prostu nr 14, 1954
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kraina
krainy
D. krainy
krain
C. krainie
krainom
B. krainę
krainy
N. krainą
krainami
Ms. krainie
krainach
W. kraino
krainy
-
+ kraina + JAKA+ kraina + CZYJA -
psł. *krajina 'skraj, brzeg, granica czegoś; pas ziemi leżący na krańcu czegoś, na granicy czegoś; okolica, kraina'