Samson dostrzegł, co się ze mną dzieje, nigdy się nie mylił w wyczuwaniu ludzkich nastrojów. Stał obok [...]. Potem pobiegł po piłkę w przekonaniu, że nic tak szybko nie poprawi mi humoru jak wspólna zabawa. Jego biała morda wcisnęła się między moje kolana.
źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
Z trudem otworzył oczy i z przerażeniem zobaczył, że pochyla się nad nim jakaś straszna morda wielkiego zwierza.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Déj? vu i inne opowiadania, 2003
Ogromny pies, zazwyczaj łagodny, tolerował mojego pieska [...], ale tylko dopóty, dopóki Miś nie wysforował się pierwszy - wtedy następował głuchy pomruk, kłapnięcie wielkiej mordy i już mały leżał na grzbiecie i powiewał czterema łapami.
źródło: NKJP: Andrzej M. Śmiałowski: Leśne Opowieści. Jeszcze postrzelasz…, Las Polski, 2009-04-16
Każdy dzień w mieszkaniu w Alei Przyjaciół zaczynał się od psiego wygrzebywania się spod kołdry, która najpierw zaczynała falować, unosić się, aż nagle wydobywała się spod niej psia morda.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008
Majstrowi towarzyszył starzec o twarzy obwisłej jak morda wyżła.
Zapożyczenie z któregoś z języków wschodniosłowiańskich, które kontynuują prapostać *mr̥da, będącą rzeczownikiem odczasownikowym od psł. *mr̥dati 'machać, kiwać, merdać'; pierwotne znaczenie to zapewne 'pysk zwierząt przeżuwających (krowy, owcy), poruszający się miarowo w czasie przeżuwania paszy' (Bor); zob. merdać
