-
2.
książk. stan zamroczenia spowodowany jakimś silnym bodźcem, np. uczuciem miłosnym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
W Łodzi, gdzie przejściowo, na skutek zburzenia Warszawy, koncentrowała się większość placówek życia publicznego, miałem mieszkanie w domu literatów i żonę z córką, do których postanowiłem wrócić, kiedy opadł ze mnie dur owego romansu.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
Uległa przeczuciu? Głosowi instynktu? Co nią powodowało — brawura, zmysł hazardu czy tęsknota za zmysłową czułością? Lubieżność ją tu gnała czy dur miłosny?
źródło: Adriana Szymańska: Święty grzech, 1995 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dur
dury
D. duru
durów
C. durowi
durom
B. dur
dury
N. durem
durami
Ms. durze
durach
W. durze
dury
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dur + CZEGO+ dur + JAKI -
płn. psł. *durъ 'wzburzenie, zamroczenie umysłu'