Używać świata, póki służą lata

U Herodota czytamy o królu Mykerinosie, który dowiedziawszy się, że pozostało mu jeszcze sześć lat życia, postanowił wypełnić je nieustannymi zabawami i ucztami, dając wyraz zbanalizowanemu przekonaniu, że trzeba „używać świata, póki służą lata”.

źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994

Te i podobne utwory (na przykład popularne wiersze Adama Asnyka) wpisywały sobie pensjonarki do sztambuchów, w których królował sentymentalizm połączony z melancholią i smutkiem przemijania. Powtarzano „na wieczną pamiątkę” rady, by używać świata, póki służą lata.

źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994

Jeżeli istnienie ludzkości jest bezsensowne, to narzucająca się postawa życiowa streszcza się w powiedzeniu: „Używaj świata, póki służą lata”. W przeciwnym przypadku nasze działania, nasza praca czy twórczość artystyczna ma nieulotną wartość, dla której warto się poświęcać.

źródło: Internet