zwiędnąć

Co ze mną będzie, gdy całkiem się zestarzeję? Jak się doczłapię na sedes, gdy zwiędną mi nogi?

źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Europa wieku średniego, Polityka, 2005-10-29

[...] niechaj ci zamrze to słowo na ustach, niechaj ci uschnie ręka, którą wyciągasz po uścisk kochanki, niechaj ci zwiędną lica, a oczy zapadną głęboko w jamę, ażeby przerażały boskie stworzenia!

źródło: NKJP: Michael Steinlauf: Pan Geldhab i Sambo w pejsach, Midrasz, 67, 2002

Męczy się sama próbując jakoś utrzymać to, co ma, a szanse są małe, jeżeli jest się samemu. Im starsza, tym gorzej, bo kiedy uroda nieco zwiędnie, na żadnego faceta nie można w zasadzie liczyć.

źródło: NKJP: Internet

[...] boi się widoku własnych zmarszczek. Nie potrafi się pogodzić, że przemija, że jej uroda zwiędła, że zmieniła się w stare próchno stojące nad grobem.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008