tragiczny

Leonard Sowiński [...] oprotestował uwznioślenie postaci Gonty, który u Szewczenki jest bohaterem tragicznym, zmuszonym poświęcić swoją rodzinę w imię walki z Polakami. To przedstawienie - zdaniem Sowińskiego - było pomyłką wielkiego pisarza, zwiedzionego miłością do ojczyzny.

źródło: NKJP: Danuta Sosnowska: Narodziny rezuna, Gazeta Wyborcza, 1997-06-06

Każdy aktor komiczny chciałby zagrać „Hamleta”, a każdy aktor tragiczny marzy o roli wesołka.

źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Jestem igraszką losu, Polityka, 2001-06-30

Potem nasunął mi się Kierkegaard, który o swojej epoce powiedział, że jest komiczna i tragiczna zarazem, ponieważ instytucje, które stworzyła, wciąż istnieją, ale nie istnieją tacy, którzy by w nie wierzyli. Tragiczna jest więc przez to, że przemija, a komiczna przez to, że jeszcze trwa.

źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995

Dziś, opętani nikczemną nienawiścią drobnomieszczanina, przenieśliście dramat ze sceny patosu na trywialne peryferie ulicznej awantury. Odebraliście światu to, co ratuje go zawsze z potworności grozy: tragiczną moc patetycznego przeżywania.

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

Lukrecjusz pisał w innym miejscu […] o miłości jako tragicznym i wiecznym niespełnieniu.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003