liktor
-
w starożytnym Rzymie: członek straży najwyższych urzędników, będący wykonawcą wyroków sądowych i noszący związany z tą funkcją pęk rózg z wetkniętym w nie toporem
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Ma się prawo do zwykłości, wolność od eskorty i służb, nikt nie robi pompy, żaden liktor nie toruje drogi - co za rozkosz!
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
Porównał go do liktora, a więc urzędnika niezbyt wysokiej rangi.
źródło: NKJP: Marek Kazimierz Barański: Dynastia Piastów w Polsce, 2005
Organa porządku publicznego - odkąd powstały - dysponowały jakimiś narzędziami walki. Rzymscy liktorowie uzbrojeni zostali w pęki rózeg, wśród których były zatknięte topory; późniejsi stróże prawa dysponowali bronią sieczną, halabardami [...].
źródło: NKJP: Niech pamięta każdy glina, kiedy z colta grzać zaczyna..., Dziennik Polski, 2000-03-04
Biało ubrane dziewice, których posągi widzimy u stóp Palatynu, czczono w Rzymie; poprzedzali je na ulicy liktorzy, jak najwyższych urzędników.
źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. liktor
liktorowie
liktorzy
ndepr liktory
depr D. liktora
liktorów
C. liktorowi
liktorom
B. liktora
liktorów
N. liktorem
liktorami
Ms. liktorze
liktorach
W. liktorze
liktorowie
liktorzy
ndepr liktory
depr -
łac. līctor 'sługa urzędowy'