-
2.
wskazuje osobę, o której mowa w zdaniu nadrzędnym, poprzez wymienienie w zdaniu podrzędnym tego, co do tej osoby należy -
Czyj los wypadnie na końcu, ten będzie musiał zapłacić karę za to zabójstwo, pozostali zaś, których losy wcześniej podniesiono, będą wolni od winy.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
W Wielkiej Brytanii anglikanizm był religią państwową, kantony szwajcarskie, królestwa skandynawskie, państewka czy miasta niemieckie uznawały, pisze dalej Delumeau, jedną tylko zasadę: cuius regio, eius religio (czyj kraj, tego wyznanie).
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Jeżeli wśród zaproszonych znajduje się ktoś, czyja pozycja społeczna lub urzędowa, a także wiek predysponują go na miejsce honorowe, to osoba młodsza i mniej dostojna, mimo że przestąpiła progi tego domu po raz pierwszy, ustępuje miejsca honorowego, zajmując jednak odpowiednio wysokie.
źródło: NKJP: Tadeusz Rojek: Jak to się je. Savoir-vivre przy stole, 1994
Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
źródło: NKJP: Sejm RP: Kodeks postepowania administracyjnego
-
część mowy: relator
Inne uwagi
odmienne
-
_: Zd.Nadrz., czyj _: Zd.Podrz. korelat: fakultatywny: ten szyk: obligatoryjna antepozycja względem Zd.Podrz., zmienny względem Zd.Nadrz. -
psł. *čьjь