mściwy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

taki, który świadczy o tym, że ktoś dąży do odpłacenia złem za doznane od innych zło

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

mściwy błysk, gniew, odwet, okrzyk, szept, uśmieszek; mściwa decyzja, myśl, nienawiść, przyjemność, radość, satysfakcja, złość, złośliwość; dłoń, ręka; mściwe spojrzenie, zadowolenie; mściwe słowa
mściwy i gniewny, mściwy i nieubłagany, mściwy i okrutny, mściwy i zawzięty, mściwy i zazdrosny, mściwy i zdradziecki
bardzo, nieco, tak mściwy

	Myślałem, że się na nich zemszczę, tymczasem byli mi wdzięczni. Moją mściwą decyzję przyjęli z wdzięcznością i ulgą. źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania i donosy 1980-1989, 1989
	Spalona i już nic się nie da zrobić! - przemówiła Dolores ciągle z tym mściwym błyskiem w oczach. - Już nic się nie da zrobić! źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zorro, załóż okulary!, 2001
	Zarwały się schody, po których właśnie zbiegałam... Tak jakby mściwe fatum nie zamierzało dopuścić, aby ktokolwiek uszedł przed swym przeznaczeniem. – źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
	Bali się ludzie, że ten szwagier-brat-psubrat zwodzi ich tylko tą ciszą, ale każdej chwili jego przeraźliwie mściwy głos znów się odezwie, może nawet nie z tamtej strony od drogi, z daleka, ale skądś całkiem z bliska, [...] źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Nagi sad, 1967
	Zatrząsł się nagle ze srogiego gniewu, patrzał z rozpaczliwą pasją na swą żonę, następnie z mściwą złością na Monikę. - Coście z tym chłopcem zrobili? - wrzasnął rozjuszony na dziewczynę. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

Zob. mścić się