-
2.
dorosły człowiek, do którego mówiący ma stosunek lekceważący lub ironiczny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
dorastanie i dojrzałość -
W krajach Europy Zachodniej agencje już dawno postawiły na technikę. W miejsce zawodnych ludzi wprowadzają niezawodne kamery i systemy elektroniczne, „czynnik ludzki” zmniejszając do niezbędnego minimum. W Polsce wciąż najważniejszy jest człowiek. - Ludzik pije, przysypia na służbie, ale ludzik jest tańszy i „łatwiejszy w obsłudze” [...].
źródło: NKJP: Milena Rachid Chehab, Dariusz Koźlenko: Armia umundurowanych biedaków, Ozon, nr 20, 2005
Ktoś coś komuś na Śląsku ukradł. Jakiś dureń skomentował w Internecie, że na Śląsku wszyscy mają lepkie ręce. A więc ja też, ty też, on (ona, ono) też. Można machnąć ręką, przecież internetowe fora mają to do siebie, że w dużej części są siedliskiem zakompleksionych małych ludzików, którzy – ukrywając się za nickami – poprawiają sobie samopoczucie własnym jadem.
źródło: NKJP: Andrzej Grygierczyk: Szydzi się ze słabych, Dziennik Zachodni, 2006-06-30
Czasami mówiła gorzkie rzeczy, ale to nie było skierowane bezpośrednio pod jego adresem, raczej dotyczyło mężczyzn w ogóle. Najgłupszą sprawą w życiu są złudzenia - powiedziała kiedyś - ale większość ludzików tego nie wie.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Tango dla trojga, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ludzik
ludzicy
ludzikowie
ndepr ludziki
depr D. ludzika
ludzików
C. ludzikowi
ludzikom
B. ludzika
ludzików
N. ludzikiem
ludzikami
Ms. ludziku
ludzikach
W. ludziku
ludzicy
ludzikowie
ndepr ludziki
depr -
Zob. ludzie