-
2.
pot. przest. osoba budząca niechęć albo uznanie mówiącego z powodu swych złych skłonności lub nadzwyczajnych zdolności -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
synonimy: diabeł
-
- Pan nie wie, kim jest Rykow, kapitanie. [...] Pan nie wie, jaki to zdolny czort...
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
Zresztą Kazik przy Bogusławie wydaje się aniołem, z każdym kolejnym pokoleniem zło we krwi się rozwadniało. Z tamtego to dopiero był istny czort.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
„Turlajgroszek” to okrutna opowieść o losach małego chłopca, którego rodzice oddają wędrownemu handlarzowi, czortowi, który go uczy kraść, kłamać i każe sponiewierać krzyż.
źródło: NKJP: Anna Bikont: Rozmowa, Gazeta Wyborcza, 1994-06-03
Nu, to teraz wal z moździerza, niech giną czorty przeklęte.
źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czort
czorci
czorty
ndepr czorty
depr D. czorta
czortów
C. czortowi
czortu
czortom
B. czorta
czortów
czorty
N. czortem
czortami
Ms. czorcie
czortach
W. czorcie
czorci
czorty
ndepr czorty
depr -
ros. čort
Regionalizm wschodni, od XIX w. wypiera rodzime czart .