-
1.
cecha zdarzeń i okoliczności, które stwarzają sytuację bez wyjścia i prowadzą do nieszczęśliwego zakończenia -
[tragism] lub [tragizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
synonimy: tragiczność
tragika
-
- ludzki tragizm
- tragizm narodu, Polaków; egzystencji, historii, istnienia, losu, miłości, sytuacji, śmierci, wydarzenia, życia
- tragizm i komizm, tragizm i smutek
-
Kanał (1957), ukazujący bezsens i tragizm powstania warszawskiego, zdobył Srebrną Palmę w Cannes.
źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz: Przygoda bycia Polakiem, 2007
W odniesieniu do dzieła Moczarskiego trzeba mówić o świętości i tragizmie losu ludzkiego ujętego w tryby totalizmów.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
Tragizm śmierci polega na rozłące.
źródło: NKJP: Stanisław Mrozek: Ostateczny los człowieka, 2009
Jego wiersze oddają tragizm młodych Polaków, poświęcających życie i osobiste szczęście dla ojczyzny.
źródło: NKJP: Teresa Kosiek: Powstańcy 1863, Wychowawca, 2007-01
Przez całe popołudnie widzimy śmieszność naszych mężów czy narzeczonych i tragizm naszych związków, a wieczorem prosimy w myślach, żeby nas przypadkiem nie opuszczali.
źródło: NKJP: Monika Rakusa: 39,9, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tragizm
tragizmy
D. tragizmu
tragizmów
C. tragizmowi
tragizmom
B. tragizm
tragizmy
N. tragizmem
tragizmami
Ms. tragizmie
tragizmach
W. tragizmie
tragizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ tragizm + KOGO/CZEGO -
Od: tragedia , tragiczny