-
1.b
charakterystyczny dla kogoś, kto przestał móc mówić na pewien czas pod wpływem silnych emocji -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- oniemiały wzrok; oniemiała twarz
-
Zenek rozejrzał się po domownikach, po ich zawstydzonych, oniemiałych twarzach.
źródło: NKJP: Piotr Rowicki: Przed górami, przed lasami, 2005
Ciało trzęsie się oniemiałe, a duch bardzo krzyczy i nie przebiera w słowach.
źródło: NKJP: Kornel Makuszyński: Szaleństwa Panny Ewy, 1957
Koneso całkiem zgłupiał, co aż nadto dobitnie malowało się na jego oniemiałej gębie.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. oniemiały
oniemiały
oniemiały
oniemiałe
oniemiała
D. oniemiałego
oniemiałego
oniemiałego
oniemiałego
oniemiałej
C. oniemiałemu
oniemiałemu
oniemiałemu
oniemiałemu
oniemiałej
B. oniemiałego
oniemiałego
oniemiały
oniemiałe
oniemiałą
N. oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
oniemiałą
Ms. oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
oniemiałej
W. oniemiały
oniemiały
oniemiały
oniemiałe
oniemiała
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. oniemiali
oniemiali
oniemiałe
oniemiałe
D. oniemiałych
oniemiałych
oniemiałych
oniemiałych
C. oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
oniemiałym
B. oniemiałych
oniemiałych
oniemiałych
oniemiałe
N. oniemiałymi
oniemiałymi
oniemiałymi
oniemiałymi
Ms. oniemiałych
oniemiałych
oniemiałych
oniemiałych
W. oniemiali
oniemiali
oniemiałe
oniemiałe
-
Zob. niemy