-
2.
spojrzenie charakterystyczne dla osoby mającej zeza – nieprawidłowe ustawienie gałek oczu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
zmysły -
- robić, zrobić zeza
-
Zachichrał się dziadek Władek, zatelepało nim. Usiadł, zrobił zeza jednym okiem i bardzo się zdziwił, bo zobaczył wystającą z drugiego oka rękojeść kordzika.
źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
Wahanie było ledwo dostrzegalne, podobnie jak ukradkowe zezy, którymi obrzucał ściany i wylot korytarza. Rozglądał się zawsze na różne strony, ale podczas tych zerknięć nie poruszał głową.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
Mówił przerywanym szeptem, logicznie, tylko oczy to uciekały na sufit, to robiły zeza.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zez
zezy
D. zeza
zezów
C. zezowi
zezom
B. zeza
zez
zezy
N. zezem
zezami
Ms. zezie
zezach
W. zezie
zezy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
może niem. sechs 'sześć'
Etymologia niepewna. Wg Brücknera: zez ‘szóstka w rzutach kostkowych’ z niem. ses, die Sechs (< łac. sex ‘sześć’)., od XV wieku ogólne, później zyz; przeniesione na wzrok: »zezem patrzyć«, zezować, zezowaty (i zyz, zyzowaty).