-
1.
książk. osoba, która popiera jakąś osobę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
synonimy: adherent
poplecznik
zwolennik
antonimy: adwersarz
oponent
przeciwnik
-
- ich, jego; wierny, zaufany stronnik; stronnik królewski, polityczny
- stronnik cesarza, króla, królowej, księcia, prezydenta, wójta; Andegawenów, Habsburgów, Lancasterów
-
Radio jest żywe, słucha go cały Wrocław, komentatorami politycznymi są przede wszystkim stronnicy polityczni założyciela.
źródło: NKJP: Ewa Winnicka: Filar dworu, Polityka, 2007-12-27
Pod wieczór stronnicy premiera dostają komendę do wymarszu – przenoszą się w inną część miasta.
źródło: NKJP: Andrzej Stech: Nas ne podołaty, Gazeta Poznańska, 2004-12-03
Kongres haski, podczas którego Marks i jego stronnicy doprowadzili do usunięcia Bakunina i Guillaume'a, a także domagali się zawieszenia Federacji Jurajskiej, zamyka definitywnie ten okres.
źródło: NKJP: Daniel Grinberg: Ruch anarchistyczny w Europie Zachodniej: 1870-1914, 1994
[...] Stackelberg [...] zażądał, by Stanisław August wraz ze swymi stronnikami odłączył się od konfederacji, ale król odmówił.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
Nie należał także do stronników Stanisława Leszczyńskiego, uchylając się od jego koronacji.
źródło: NKJP: Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski: Znane i nieznane: rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stronnik
stronnicy
ndepr stronniki
depr D. stronnika
stronników
C. stronnikowi
stronnikom
B. stronnika
stronników
N. stronnikiem
stronnikami
Ms. stronniku
stronnikach
W. stronniku
stronnicy
ndepr stronniki
depr -
+ stronnik + (KOGO)+ stronnik + (CZYJ) -