-
forma zwrócenia się osoby dojrzałej wiekiem do osoby dorosłej, zwykle młodszej od osoby mówiącej, wyrażająca serdeczny i poufały stosunek
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
-
|
Och, panie profesorze... dziękuję. Strasznie dziękuję. - Możliwości medycyny są niestety, ograniczone, dziecino. To pani miała w sobie dość siły...
źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976
|
|
Tadziu, dziecino: nasładzasz się i nawet nie pomyślisz, że cała ta słodycz pełna czerwi. Wnet się popsuje, odmieni. Tadeusz przysiadł na skrzynce po jabłkach.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
|
|
No, zdaje się, że przytomniejesz! Uważaj na siebie, dziecino, jesteś blada. Twój profesor zanadto cię eksploatuje. Ale, ale, a propos. Widziałem go wczoraj w Łazienkach. Z Sabiną Holz, tą pięknością z III roku. Siedzieli na ławce czule do siebie przytuleni. Już się nawet nie kryją, a ty co? A ty ciągle, że to plotki?
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993
|
-
część mowy: rzeczownik
Inne uwagi
Używany tylko W. lp
-
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. dziecina
Data ostatniej modyfikacji: 10.04.2018