-
2.
pejorat. potrawa, którą mówiący uważa za niesmaczną i czuje wobec niej odrazę -
Używane zwłaszcza w odniesieniu do potraw płynnych i napojów.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy -
Doktor Kurek chlusnął mętną zawartość menażki o ziemię. - To jest świństwo - powiedział. - Żołnierz walczy o pustym brzuchu cały dzień, a potem dają mu jakieś ohydne pomyje. Gorzej niż pomyje: po prostu wodę z odrobiną zgniłych łupin w środku.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
Pamiętam, jak kiedyś w pociągu konduktorka przyniosła mi herbatę - były to pomyje. Pomyślałem: „Ukradła, dała dziesięć razy tyle wody, co trzeba.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1993-06-08
Chciałabym, żeby to była płyta dla zbuntowanych dzieci. Nie jakaś tam infantylna, o ptaszkach, robaczkach, tylko o tym, że na przykład dziecko przedszkolne śpiewa, żeby przestali mnie karmić takimi pomyjami, ja chcę hamburgera i coca-colę - to, co dzieci kochają.
źródło: NKJP: Dziennik Bałtycki, 1999-05-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pomyje
D. pomyj
C. pomyjom
B. pomyje
N. pomyjami
Ms. pomyjach
W. pomyje
-
psł. *pomъja
Forma prasłowiańska od czasownika przedrostkowego *pomyti 'usunąć brud za pomocą wody, zmyć' (od psł. *myti 'myć') z przyrostkiem *-ja; zob. myć