Kupała
-
etn. domniemane słowiańskie bóstwo płodności, patronujące zalotom i aktom miłości fizycznej, przedstawiane bądź w postaci istoty płci żeńskiej, bądź w postaci istoty płci męskiej
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
Jedynie Kupała był rzeczywiście bogiem, patronującym cielesnym uciechom bałtosłowiańskich praojców...
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
Zawsze myślałem, że Słowianie mieli swoje własne bóstwa pogańskie, jak Kupała, Perun [...].
źródło: NKJP: Internet
Nad ranem zmęczeni żądzą kochankowie odpoczywali w zbożu. Śniła im się Kupała. To ona - bogini płodności, obfitych plonów i miłości, to ona wyssała z nich wszystkie siły...
źródło: NKJP: Gabriela Pewińska: Noc seksu i mądrych kobiet, Wieczór Wybrzeża, 1998-06-23
Noc świętojańska, to zwyczaj, który przetrwał od czasów pogańskich, kiedy to światem rządziły demony, magia i niezrozumiałe dla człowieka siły przyrody. Jest to najkrótsza noc w roku. Najdłuższy dzień w roku to dzień 23 czerwca, kiedyś nazywany dniem Kupały.
źródło: NKJP: Włodzimierz Pucek: Jedyna taka noc, Dziennik Zachodni, 2003-06-27
- Niektórzy twierdzą, że Kupała była boginią miłości, zachodniosłowiańską boginią płodności i urodzaju oraz patronką “mądrych niewiast”.
źródło: Internet: theredbrainbreakerkstian.wordpress.com/
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. Kupała
Kupałowie
Kupały
ndepr Kupały
depr D. Kupały
Kupałów
Kupał
C. Kupale
Kupałom
B. Kupałę
Kupałów
Kupały
N. Kupałą
Kupałami
Ms. Kupale
Kupałach
W. Kupało
Kupałowie
Kupały
ndepr Kupały
depr Inne uwagi
Zwykle lp