nadąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. uzewnętrznić określone emocje i stany psychiczne, jak niezadowolenie, zły humor, poczucie wyższości, zarozumiałość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	[...] jak chwalą, to nadąć się wypada, by nie urazić tych, co chwalą. źródło: NKJP: Internet
	Dla Polaka, który nadął się wielką pychą dzięki „Solidarności”, najbardziej szokującą lekturą jest rocznik statystyczny. Jesteśmy jednym z najbardziej zacofanych krajów Europy. źródło: NKJP: Internet
	Milioner nadął się jak stara purchawka. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
	Tak zwane elity polityczne, jednakowo w błocie utytłane, niezależnie od kierunku i frazeologii, nadęły się pogardliwie i zarzuty zlekceważyły jako bezpodstawne. źródło: NKJP: Dlaczego tak cicho?, Dziennik Polski, 2003-06-20
	W Polsce [...] mamy jeszcze trzecią grupę, bardzo zresztą liczną: criers (krzykaczy). Ci ostatni mają u nas najlepiej. Niczego nie muszą wiedzieć, na niczym się znać. Wystarczy, że nadmą się, poczerwienieją i zaczną wykrzykiwać o złodziejach i sprzedawczykach. Poklask, popularność i kariery mają murowane. źródło: NKJP: Jeleń we mgle, Dziennik Polski, 2002-11-22
	Ojciec Bertold nadął się z dumy jak skórzany wór napełniony winem. źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadąłem się +(e)m się nadął	nadęłam się +(e)m się nadęła	nadęłom się +(e)m się nadęło	nadęliśmy się +(e)śmy się nadęli	nadęłyśmy się +(e)śmy się nadęły
2 os.	nadąłeś się +(e)ś się nadął	nadęłaś się +(e)ś się nadęła	nadęłoś się +(e)ś się nadęło	nadęliście się +(e)ście się nadęli	nadęłyście się +(e)ście się nadęły
3 os.	nadął się	nadęła się	nadęło się	nadęli się	nadęły się

bezosobnik: nadęto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nadmijmy się
2 os.	nadmij się	nadmijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadąłbym się bym się nadął	nadęłabym się bym się nadęła	nadęłobym się bym się nadęło	nadęlibyśmy się byśmy się nadęli	nadęłybyśmy się byśmy się nadęły
2 os.	nadąłbyś się byś się nadął	nadęłabyś się byś się nadęła	nadęłobyś się byś się nadęło	nadęlibyście się byście się nadęli	nadęłybyście się byście się nadęły
3 os.	nadąłby się by się nadął	nadęłaby się by się nadęła	nadęłoby się by się nadęło	nadęliby się by się nadęli	nadęłyby się by się nadęły

bezosobnik: nadęto by się

bezokolicznik: nadąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nadąwszy się

gerundium: nadęcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: nadymać się

+

nadąć się

+

(CZYM)

Zob. dąć