róść - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

zyskiwać coś lub stawać się jakimś

ATEMATYCZNY

To było tak, jakby na oczach obserwatorów władza znajdująca się w kompletnej rozsypce nieoczekiwanie zaczęła się podnosić i róść w siłę.

źródło: NKJP: Janina Paradowska: Reforma kraju: dwanaście znaczy piętnaście, Polityka nr 24, 1998

Rośliśmy w dumę, gdy widzieliśmy głosujących seniorów, sięgających w swej mądrości daleko w przyszłe pokolenia.

źródło: NKJP: Jacej Jachimecki: Czas pomyśleć o Polsce, Gazeta Krakowska, 2003-06-11

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: rośnięto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę rósł będę rosnąć będę róść	będę rosła będę rosnąć będę róść	będę rosło będę rosnąć będę róść	będziemy rośli będziemy rosnąć będziemy róść	będziemy rosły będziemy rosnąć będziemy róść
2 os.	będziesz rósł będziesz rosnąć będziesz róść	będziesz rosła będziesz rosnąć będziesz róść	będziesz rosło będziesz rosnąć będziesz róść	będziecie rośli będziecie rosnąć będziecie róść	będziecie rosły będziecie rosnąć będziecie róść
3 os.	będzie rósł będzie rosnąć będzie róść	będzie rosła będzie rosnąć będzie róść	będzie rosło będzie rosnąć będzie róść	będą rośli będą rosnąć będą róść	będą rosły będą rosnąć będą róść

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rośnijmy
2 os.	rośnij	rośnijcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: rośnięto by

bezokolicznik: róść

imiesłów przysłówkowy współczesny: rosnąc

gerundium: rośnięcie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rosnący

+

róść

+

w CO

psł. *orsti, *orstǫ 'rosnąć, wzrastać, wyrastać'