-
3.
włoska gra towarzyska, o tradycji sięgającej starożytnego Rzymu, polegająca na wysuwaniu przez grających dłoni z wyprostowaną pewną liczbą palców, w której zdobywa się punkty za wcześniejsze odgadniecie łącznej sumy palców, jaka zostanie pokazana przez wszystkich graczy w danej rozgrywce. -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
gry i zabawy -
hiperonimy: gra
-
Kroczyli korytarzem. Pawłowi zdawało się chwilami, że śni. Minęli izbę żołnierską, w której paru rozebranych z pancerzy pretorianów grało w kości i w morę, podeszli do bramy więzienia.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
Lud czekający rozłożył się z zapasami, zaczął grać w morę i - w miarę jak słońce dogrzewało - wdawać się w coraz lepsze przewidywania.
źródło: Hanna Malewska: Przemija postać świata, 1956 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mora
mory
D. mory
mor
C. morze
morom
B. morę
mory
N. morą
morami
Ms. morze
morach
W. moro
mory
Inne uwagi
Zwykle lp
-
wł. morra