namącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. wprowadzić niepokój lub zamieszanie, żeby osiągnąć swoje cele

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Znam to emocjonalne rozedrganie młodego wieku, to namiętne rozchwianie. I wiem, że wszystko się wtedy może zdarzyć. Więc ta dziewczyna trochę namąciła w moim życiu. Ale skończyło się dobrze. źródło: NKJP: Mariola Woszkowska Waldemar Albowicz : Gwiazdozbiór, Gazeta Poznańska, 2002-08-24
	A ja wam mówię, że najważniejsze, co zrobi Zachód - zawołał Nagar, słysząc koniec rozmowy. - Może namącić, stworzyć taką sytuację, że któraś strona zacznie się spieszyć. I wtedy będzie źle... źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
	Piszę to z sympatii do personelu przedszkola, bo niestety wielu rodziców zapisało tam swoje dzieci i otrzymają teraz informację, która niewątpliwie namąci im w głowie. źródło: NKJP: (J.ŚW): Zdenerwowani rodzice, Dziennik Polski, 2005-05-16
	Po 1989 roku sporo w środowisku rzemieślniczym namąciły nowe przepisy. Odeszli wówczas ci, którym nie w smak było płacenie składek członkowskich. źródło: NKJP: WP: Tradycja i nowoczesność, Gazeta Poznańska, 2004-03-10
	Namącone w tym filmie. źródło: Internet: filmweb.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	namąciłem +(e)m namącił	namąciłam +(e)m namąciła	namąciłom +(e)m namąciło	namąciliśmy +(e)śmy namącili	namąciłyśmy +(e)śmy namąciły
2 os.	namąciłeś +(e)ś namącił	namąciłaś +(e)ś namąciła	namąciłoś +(e)ś namąciło	namąciliście +(e)ście namącili	namąciłyście +(e)ście namąciły
3 os.	namącił	namąciła	namąciło	namącili	namąciły

bezosobnik: namącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		namąćmy
2 os.	namąć	namąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	namąciłbym bym namącił	namąciłabym bym namąciła	namąciłobym bym namąciło	namącilibyśmy byśmy namącili	namąciłybyśmy byśmy namąciły
2 os.	namąciłbyś byś namącił	namąciłabyś byś namąciła	namąciłobyś byś namąciło	namącilibyście byście namącili	namąciłybyście byście namąciły
3 os.	namąciłby by namącił	namąciłaby by namąciła	namąciłoby by namąciło	namąciliby by namącili	namąciłyby by namąciły

bezosobnik: namącono by

bezokolicznik: namącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: namąciwszy

gerundium: namącenie

odpowiednik aspektowy: mącić

Inne uwagi

Używana jest również forma namącone, tworząca w połączeniu z czasownikiem być konstrukcje nieosobowe, np. Strasznie ma w życiu namącone!.

	+	namącić	+	(GDZIE)
	+	namącić	+	KOMU

Zob. mącić