wypruć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

3.

pot. rozciąwszy powłoki ciała, wydobyć wnętrzności

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

Połączenia

wypruć (komuś) wnętrzności

Cytaty

Co innego zgwałcić nastolatkę i udusić torbą foliową, wypruć trzewia jej matce czy nawet rozwalić zaskoczonych ochroniarzy, a co innego szturmować budynek, z którego strzelają, i to skutecznie.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004

[...] z iście sadystycznym zacięciem zdjęli ze stryczka jeszcze żywe ofiary, by wykastrować je, wypruć wnętrzności i serca, następnie zaś obciąć głowy i poćwiartować ciała.

źródło: NKJP: Internet

W okolicy grasowali zdesperowani i bezwzględni rabusie, którzy nie wahali się wypruć opornym bebechów.

źródło: Alix Christi; tłum. Julia Mastalerz, Rdosław Pieczyński: Uczeń Gutenberga, 2015 (books.google.pl)

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wypruję	wyprujemy
2 os.	wyprujesz	wyprujecie
3 os.	wypruje	wyprują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprułem +(e)m wypruł	wyprułam +(e)m wypruła	wyprułom +(e)m wypruło	wypruliśmy +(e)śmy wypruli	wyprułyśmy +(e)śmy wypruły
2 os.	wyprułeś +(e)ś wypruł	wyprułaś +(e)ś wypruła	wyprułoś +(e)ś wypruło	wypruliście +(e)ście wypruli	wyprułyście +(e)ście wypruły
3 os.	wypruł	wypruła	wypruło	wypruli	wypruły

bezosobnik: wypruto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyprujmy
2 os.	wypruj	wyprujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprułbym bym wypruł	wyprułabym bym wypruła	wyprułobym bym wypruło	wyprulibyśmy byśmy wypruli	wyprułybyśmy byśmy wypruły
2 os.	wyprułbyś byś wypruł	wyprułabyś byś wypruła	wyprułobyś byś wypruło	wyprulibyście byście wypruli	wyprułybyście byście wypruły
3 os.	wyprułby by wypruł	wyprułaby by wypruła	wyprułoby by wypruło	wypruliby by wypruli	wyprułyby by wypruły

bezosobnik: wypruto by

bezokolicznik: wypruć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypruwszy

gerundium: wyprucie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wyprucie	wyprucia
D.	wyprucia	wypruć
C.	wypruciu	wypruciom
B.	wyprucie	wyprucia
N.	wypruciem	wypruciami
Ms.	wypruciu	wypruciach
W.	wyprucie	wyprucia

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypruty

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wypruty	wypruty	wypruty	wyprute	wypruta
D.	wyprutego	wyprutego	wyprutego	wyprutego	wyprutej
C.	wyprutemu	wyprutemu	wyprutemu	wyprutemu	wyprutej
B.	wyprutego	wyprutego	wypruty	wyprute	wyprutą
N.	wyprutym	wyprutym	wyprutym	wyprutym	wyprutą
Ms.	wyprutym	wyprutym	wyprutym	wyprutym	wyprutej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wypruci	wypruci	wyprute	wyprute
D.	wyprutych	wyprutych	wyprutych	wyprutych
C.	wyprutym	wyprutym	wyprutym	wyprutym
B.	wyprutych	wyprutych	wyprutych	wyprute
N.	wyprutymi	wyprutymi	wyprutymi	wyprutymi
Ms.	wyprutych	wyprutych	wyprutych	wyprutych

odpowiednik aspektowy: wypruwać

Składnia

+

wypruć

+

CO + (KOMU)