trzepać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uderzając trzepaczką lub potrząsając czymś, pozbawiać zanieczyszczeń

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

	[...] dywany wiszą na żelaznych rurach, a Gruzini trzepią je takimi trzepaczkami, jakich używała nasza pani Kazia [...]. źródło: NKJP: Marian Marzyński: Sennik polsko-żydowski, 2005
	[...] na klatkach schodowych powieszono regulamin: kiedy trzepać dywany i wynosić śmieci, gdzie stawiać wózki i suszyć bieliznę [...]. źródło: NKJP: Magdalena Grochowska; Współpraca: Eli Barbur, Marek Nycz: Kadisz, Gazeta Wyborcza, 1997-05-10
	Rozporządzenie krakowskiego magistratu z 1980 roku stwierdzało: Zdarza się, że kuśnierze tutejsi trzepią futra i skóry w ogrodach i podwórkach realności zabudowanych i zamieszkałych. źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Przed świętami, Dziennik Polski, 2005-03-12
	Dzień w dzień dziewczęta szorowały podłogi, chłopcy trzepali dywaniki sprzed łóżek. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
	Witia z wysokości końskiego grzbietu widział z daleka, jak matka trzepie o żelazną bramę worki podziurawione przez myszy niczym sztandar kulami. źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trzepałem +(e)m trzepał	trzepałam +(e)m trzepała	trzepałom +(e)m trzepało	trzepaliśmy +(e)śmy trzepali	trzepałyśmy +(e)śmy trzepały
2 os.	trzepałeś +(e)ś trzepał	trzepałaś +(e)ś trzepała	trzepałoś +(e)ś trzepało	trzepaliście +(e)ście trzepali	trzepałyście +(e)ście trzepały
3 os.	trzepał	trzepała	trzepało	trzepali	trzepały

bezosobnik: trzepano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę trzepał będę trzepać	będę trzepała będę trzepać	będę trzepało będę trzepać	będziemy trzepali będziemy trzepać	będziemy trzepały będziemy trzepać
2 os.	będziesz trzepał będziesz trzepać	będziesz trzepała będziesz trzepać	będziesz trzepało będziesz trzepać	będziecie trzepali będziecie trzepać	będziecie trzepały będziecie trzepać
3 os.	będzie trzepał będzie trzepać	będzie trzepała będzie trzepać	będzie trzepało będzie trzepać	będą trzepali będą trzepać	będą trzepały będą trzepać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		trzepmy
2 os.	trzep	trzepcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trzepałbym bym trzepał	trzepałabym bym trzepała	trzepałobym bym trzepało	trzepalibyśmy byśmy trzepali	trzepałybyśmy byśmy trzepały
2 os.	trzepałbyś byś trzepał	trzepałabyś byś trzepała	trzepałobyś byś trzepało	trzepalibyście byście trzepali	trzepałybyście byście trzepały
3 os.	trzepałby by trzepał	trzepałaby by trzepała	trzepałoby by trzepało	trzepaliby by trzepali	trzepałyby by trzepały

bezosobnik: trzepano by

bezokolicznik: trzepać

imiesłów przysłówkowy współczesny: trzepiąc

gerundium: trzepanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: trzepiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: trzepany

	+	trzepać	+	CO + (CZYM)
	+	trzepać	+	CO + (o CO)

psł. *trepati 'uderzać, bić, szarpać, potrząsać'