rozdwojony

Jestem podwójna, jasna i ciemna, powierzchniowa i podziemna. Ale czy to możliwe, że składam się z dwóch nieprzystających części, że jestem rozdwojona w sobie?

źródło: NKJP: Józef Kozielecki: Zbrodnia, 2003

Świat codziennego doświadczenia stał się obszarem wygnania z wymiaru prawdziwie ludzkiego, zwanego wyższym albo duchowym. Tak narodził się człowiek rozdwojony, rozdarty, który wobec tego, co napisałem dotychczas, okazuje się po prostu człowiekiem.

źródło: NKJP: Mateusz Werner: Wobec nihilizmu. Gombrowicz, Witkacy, 2009

Tatarzy mają swój Związek Tatarów Polskich w którym kultywują dawne obyczaje. Są jednak rozdwojeni, na co dzień nie wyróżniają się od Polaków dopiero od święta, gdy zjadą do Kuszynian i Bohonik, gdy są tylko w swoim gronie odżywa ich plemienna i religijna natura.

źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Wielkie Rozdroże: ćwiczenia terenowe z archeologii wyobraźni, 2008

Schizofrenicznie rozdwojeni między wyścigiem po wymarzoną męskość a strachem przed piętnem jej braku gubią się w pędzie do doskonałości.

źródło: NKJP: Maja Gawrońska: Adonis, kolega Barbie, Ozon, nr 15, 2005

[...] doktor Sławek [...] równie dramatycznie co jego poprzednicy rozdwojony na jaźń i sumienie, słyszy w sobie podobnie dramatyczne pytania: „ - Co w życiu robiłeś? Kim byłeś?

źródło: NKJP: Przemysław Czapliński: Fikcje nieostateczne, Gazeta Wyborcza, 1997-08-12