-
2.
osoba lub instytucja bezprawnie pozbawiająca innych własności i niszcząca jakieś dobra -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
[...] demokracja przybiera różne formy, wyrodnieje i nierzadko staje się narzędziem w ręku pasożytów, drapieżców i rozbójników politycznych, socjalnych i ekonomicznych.
źródło: NKJP: Internet
Deklaracja głosiła, że wojsko „Rzeczypospolitej Polskiej, znajdujące się na terytorium Związku Radzieckiego, będzie prowadzić wojnę przeciw niemieckim rozbójnikom ramię przy ramieniu z wojskiem radzieckim”.
źródło: NKJP: Eugeniusz Duraczyński: Rząd polski na uchodźstwie1939-1345: organizacja, personalia, polityka, 1993
Zupełnie inaczej ma się rzecz z kłusownikami. Ci są prawdziwymi rozbójnikami, bo prąd wykorzystują do masowego zabijania ryb.
źródło: NKJP: Agnieszka Rychwalska, Artur Włodarski: Rybacy legalnie głuszą ryby, Gazeta Wyborcza, 1997-08-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozbójnik
rozbójnicy
ndepr rozbójniki
depr D. rozbójnika
rozbójników
C. rozbójnikowi
rozbójnikom
B. rozbójnika
rozbójników
N. rozbójnikiem
rozbójnikami
Ms. rozbójniku
rozbójnikach
W. rozbójniku
rozbójnicy
ndepr rozbójniki
depr -
Od: przymiotnika *orzbojьnъ 'dotyczący walki, grabieży' (z przyrostkiem -ik), Por. rozbój , zob. rozbić .