-
4.
daw. nabój lub łuska naboju -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
- Czekaj no, [...] - sapał, zrywając sierp z gwoździa. - Na ciebie szkoda patronów! Taka broń wystarczy!
źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967
Przerwał im sierżant. Zdzielił po łbie najgłośniej gadających, a potem kazał nabijać broń. Gwardziści wysupłali z ładownic owinięte w natłuszczony papier patrony.
źródło: NKJP: Krzysztof Piskorski: Zadra, tom I, Esensja, 2008-11
Proszę, niech pan się nie krępuje, mam ich więcej - odchylił i drugą połę marynarki gestem człowieka, którego poddają rewizji. Cygara tkwiły jak patrony w galowym kozackim mundurze.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. patron
patrony
D. patrona
patronu
patronów
C. patronowi
patronom
B. patron
patrony
N. patronem
patronami
Ms. patronie
patronach
W. patronie
patrony
-
ros. patron 'nabój, łuska'
z łac. patrōn
Ros. patron najpierw w znaczeniu 'torba prochem wtykana w lufę armaty' (Bańk.).