goreć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

książk. być bardzo widocznym jako coś czerwonego lub w kolorze zbliżonym do czerwonego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

synonimy:

jaśnieć
płonąć

	Niebo goreje krwawą czerwienią, a trzy księżyce rzucają na góry złowróżbny blask. źródło: K.C. Hiddenstorm: Władczyni mroku, 2016 (books.google.pl)
	Idą coraz wolniej, z coraz większym wysiłkiem, ponieważ cały czas ziemia, po której się posuwają, stoi w ogniu słońca, zewsząd bije żar, wszystko wokół goreje, jarzy się - kamienie, piasek, powietrze. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004
	Nawa świątyni goreje złoceniami w najbardziej barbarzyńskim sposobie, a nad tymi złoceniami wznoszą się niebosiężne piszczałki największych w Polsce organów. źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Wenecja i inne szkice, 2008
	Był wieczór, nad całym Monachium trwało świetlne widowisko. Raz po raz niebo rozbłyskało sztucznymi ogniami. Jedne były pierzaste jak skrzydła husarskie, inne baniaste, gorejące czerwienią. źródło: NKJP: Wiktor Zin: Sztuka patrzenia, Gazeta Krakowska, 2005-12-31
	Gdzie jesteś dziewczyno o włosach gorejących jak zachód słońca? źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo

Czas przyszły

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		gorejmy
2 os.	gorej	gorejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo

bezokolicznik: goreć

imiesłów przysłówkowy współczesny: gorejąc

imiesłów przymiotnikowy czynny: gorejący

Inne uwagi

Czasownik nie tworzy form czasu przeszłego (por. Słownik gramatyczny języka polskiego ; http://sgjp.pl/leksemy/#268448/goreć).

+

goreć

+

(CZYM)

Dialektalna postać czas. gorzeć (zob.).