-
1.
taki miękki, że stając na nim, łatwo się w nim zagłębić -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
gleba -
- grząski grunt, piach, piasek, śnieg, teren; grząska droga, murawa, ścieżka, topiel, ziemia; grząskie bagnisko, dno, podłoże, pole
- błotnisty i grząski, miękki i grząski, mokry i grząski, podmokły i grząski, śliski i grząski
-
Grunt był grząski, z trudem wyciągała nogi, gałęzie biły ją po twarzy; żandarmi byli już na skraju lasu, światła latarek błyskały między drzewami.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
Brnąc po kostki w grząskim mule, płosząc wystraszone żaby, przedarła się przez zarośla.
źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962
Z sawanny weszliśmy do starego lasu i koń pastucha człapał w grząskim błocie środkiem ścieżki. My przemykaliśmy suchszymi bokami, łamiąc gałęzie i drąc liście.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Czeluść, 1972
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. grząski
grząski
grząski
grząskie
grząska
D. grząskiego
grząskiego
grząskiego
grząskiego
grząskiej
C. grząskiemu
grząskiemu
grząskiemu
grząskiemu
grząskiej
B. grząskiego
grząskiego
grząski
grząskie
grząską
N. grząskim
grząskim
grząskim
grząskim
grząską
Ms. grząskim
grząskim
grząskim
grząskim
grząskiej
W. grząski
grząski
grząski
grząskie
grząska
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. grząscy
grząscy
grząskie
grząskie
D. grząskich
grząskich
grząskich
grząskich
C. grząskim
grząskim
grząskim
grząskim
B. grząskich
grząskich
grząskich
grząskie
N. grząskimi
grząskimi
grząskimi
grząskimi
Ms. grząskich
grząskich
grząskich
grząskich
W. grząscy
grząscy
grząskie
grząskie
-
Może z psł. * gręzъkъ 'grząski, pokryty błotem', a może też wyraz utworzony niezależnie na gruncie polskim od czas. grzęznąć (zob.). Niewykluczone też, że jest to rezultat polonizacji zapożyczenia (o tym samym pochodzeniu psł.) z któregoś z jęz. wschodniosłowiańskich.