-
2.
świadomość istnienia sprzeczności między czymś a czymś i niemożności pogodzenia tego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka -
- dramatyczne, tragiczne rozdarcie; rozdarcie wewnętrzne
- rozdarcie człowieka, jaźni, wnętrza
- rozdarcie istnieje
-
Zawsze towarzyszyło mi rozdarcie między naukami humanistycznymi i ścisłymi.
źródło: NKJP: Katarzyna Wolnik: Mądra i ładna, Dziennik Zachodni, 2003-05-09
Czuł, że ta kobieta jest mu coraz droższa i że dłużej nie może znieść tego rozdarcia.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
Eliot przede wszystkim, dała wyraz rozdarciu i unaoczniła kryzys wartości.
źródło: NKJP: Zbigniew Bieńkowski: Przyszłość… przeszłości, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozdarcie
rozdarcia
D. rozdarcia
rozdarć
C. rozdarciu
rozdarciom
B. rozdarcie
rozdarcia
N. rozdarciem
rozdarciami
Ms. rozdarciu
rozdarciach
W. rozdarcie
rozdarcia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ rozdarcie + (między CZYM a CZYM) -
Zob. drzeć